Roelf Torringa | fractievoorzitter
Fractievoorzitter GemeenteBelangen
Hoofdbetrekking
- Landbouwer (betaald)
Nevenfuncties
- Secretaris en penningmeester Stichting Vriesenstein (betaald)
- Voorzitter Stichting Fonds Jaco (onbetaald)
- Voorzitter Stichting Boerderijenboek Het Hogeland (onbetaald)
- Plaatsvervangend lid van de Pachtkamer bij Rechtbank Noord-Nederland (betaald)
'We zijn goed op weg om er met elkaar een geheel van te maken. Dat vind ik mooi’
Aangenaam! Mijn naam is Roelf Torringa. Ik heb een landbouwbedrijf in Warffum, woon in Winsum en ben fractievoorzitter van GemeenteBelangen. Tot 2002 was ik acht jaar fractielid in de raad van de gemeente Eemsmond. Ooit ben ik de politiek ingegaan omdat ik wat wilde doen voor Warffum. Op deze manier ben ik betrokken geraakt bij de politiek. Sinds 2019 zit ik in de gemeenteraad. Als fractievoorzitter heb ik nu een andere ambitie en is het belang van de partij en het gezamenlijke belang in de coalitie en de raad belangrijker. Ik blijf me betrokken voelen bij de leefomgeving en daaraan wil ik ook bijdragen. Ruimtelijke Ordening heeft daarbij mijn bijzondere belangstelling.
Daarom GemeenteBelangen
Een belangrijke drijfveer van mij was destijds om meer te kijken vanuit wat hier speelt en wat hier belangrijk is. Gewoon, betrokken en dichtbij zijn de motto’s waar ik me bij thuisvoel. Ik zit voor alle inwoners in de gemeenteraad en heb oog voor het algemene belang.
Raadslid zijn kost veel tijd
Ik probeer mijn raadswerk te doen op de maandag, dinsdag en woensdag. De rest van de week is voor mijn bedrijf. Soms zet ik even de trekker stil tijdens het ploegen om met iemand te spreken. Er zijn ook weken dat het raadswerk meer tijd vraagt. Je denkt nog eens over bepaalde dingen na, je moet onderwerpen voorbereiden, even bijpraten of zelf bijgepraat worden. Om te horen wat er leeft. En soms ga je op pad, omdat je wil meemaken wat inwoners beleven.
Steile leercurve
In 2019 ben ik dus weer raadslid geworden. Het raadslidmaatschap was pittiger dan ik had voorzien, want de nummer 1 op de kieslijst werd plotseling burgemeester in Emmeloord. Nummer twee op de lijst werd wethouder en dus werd ik, nummer drie, direct fractievoorzitter. Daar had ik toen niet op gerekend. Dat was een hele steile leercurve. Wat ik bijvoorbeeld heb geleerd is dat je veel aandacht moet geven aan de mensen met wie je werkt. Dat geldt niet alleen binnen mijn eigen fractie maar ook voor het contact tussen de fracties onderling. Het zijn allemaal vrijwilligers en iedereen zet zich in vanuit een goed hart. Dat vraagt wel van je dat je nadenkt over hoe je met anderen omgaat.
Gebied met karakter
Ik kan heel erg genieten van de ruimte en de rust in ons gebied. Het karakteristieke van onze gemeente waardeer ik erg. Als raadslid ben ik daar dan ook erg scherp op. Want de huidige tijd stelt nieuwe eisen aan hoe we met onze omgeving omgaan. Het karakteristieke komt daardoor onder druk te staan.
Als raadslid moet je er zijn
De herindeling heeft het makkelijke contact met de inwoners en bedrijven lastiger gemaakt. Een halvering, dat is vooral een fysiek gegeven: vergeleken met vroeger zijn er nu minder raadsleden, minder wethouders en er is nog maar 1 burgemeester. Hierdoor voelen inwoners meer afstand. Dat gevoel begrijp ik en dat verander je niet zomaar.
Na deze raadsperiode
Ik zou heel blij zijn als we de bult van Usquert een recreatieve invulling hebben kunnen geven. Met een fietspad en ook andere dingen. Dan kunnen we sporten en recreëren op de afvalberg. Zo maken we van het hoogste punt in onze gemeente een mooi baken waar onze inwoners plezier van hebben. Als we dat voor elkaar krijgen dan steekt de bult Van Usquert er bovenuit. Letterlijk en figuurlijk. Ook een mooi symbool voor de ontwikkelingsfase waarin de gemeente zich dan bevindt en waar we met elkaar aan werken.
Tot slot: ik lees graag
Ik lees graag. Dagelijks kranten en af en toe ook graag een boek. Op dit moment lees ik een boek over ‘de laatste van de soviets‘; secondhand time. Het is geen gezellig boek maar het geeft me meer kijk op de situatie nu in Oekraïne. De historie herhaalt zich: de inval in Finland (1933) mocht ook geen oorlog heten. Het helpt me te begrijpen wat er nu gebeurt.
